Daniele to zwierzęta licznie zamieszkujące teren Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Tworzą tu męskie lub żeńskie stada liczące od kilku do nawet 30 osobników. Latem zwierzęta  charakteryzują się rudawym ubarwieniem z dobrze widocznymi białymi cętkami na grzbiecie. Zimą szata zmienia się na szaro-brunatną, a cętki stają się prawie niewidoczne.

Daniele w szacie zimowej, fot. K. Nowak

Zdarza się jednak, że pojedyncze osobniki odróżniają się od pozostałych, typowo ubarwionych zwierząt. Możemy spotkać daniele prawie całkowicie czarne - występuje wówczas u nich zjawisko tzw. melanizmu, czyli zwiększonej zawartości melaniny* w skórze i jej wytworach. Inne zjawisko – leucyzm – sprawia, iż pojawiają się osobniki białe (leucystyczne), charakteryzujące się częściowym lub całkowitym brakiem melaniny*. Często mylone są one z albinosami, u których występuje całkowity brak barwników w skórze, jej wytworach oraz w tęczówce oka.

Daniel leucystyczny, fot. archiwm BPK

Daniel melanistyczny, fot. K. Pira

Opisane wyżej anomalia w ilości pigmentu mają podłoże genetyczne. Obserwuje się je u wielu zwierząt (zarówno bezkręgowców jak i kręgowców), a nawet u niektórych grzybów. Osobniki o odmiennym ubarwieniu, w szczególności albinosy, są w warunkach naturalnych łatwiej zauważalne, przez co częściej mogą padać ofiarą drapieżników. Wzbudzają również duże emocje u ludzi.

W niektórych przypadkach melanizm jest formą adaptacji do warunków panujących w środowisku. Na przykład, w górach większość spotykanych wiewiórek nie jest ruda, a ciemnobrązowa – dzięki czemu w zimnym klimacie są w stanie lepiej absorbować ciepło pochodzące z promieniowania słonecznego.

*Melanina to pigment nadający barwę skórze, włosom, sierści czy tęczówce oka. Chroni przed szkodliwym działaniem promieniowania UV. Zwiększona zawartość melaniny w skórze skutkuje jej ciemniejszym ubarwieniem, a zmniejszona zawartość – jaśniejszym. Produkowana jest przez melanocyty - komórki występujące w skórze.

Oprac. K. Nowak