Jeszcze dwieście lat temu zwarty las pokrywał zdecydowaną większość obszaru dzisiejszego Parku. Obecnie lasy są rozczłonkowane i przekształcone, zajmują one 3845 ha, co stanowi około 28% powierzchni Parku z otuliną. Największymi zwartymi kompleksami leśnymi w granicach PKWŁ są: Las Łagiewnicki (ok. 1200 ha), Las Janinowski (557 ha), Las Poćwiardowski (548 ha), uroczysko Tadzin-Szymaniszki (343 ha) i uroczysko Dobieszków (204 ha). W Lesie Łagiewnickim występują, najstarsze w Parku, 210 letnie drzewostany dębowe.
- ZPKWŁ
Największe bogactwo i zróżnicowanie fauny PKWŁ związane jest z kompleksami leśnymi, zwłaszcza z fragmentami najmniej przekształconymi przez człowieka. Do ciekawostek należy liczna grupa występujących tu rzadkich bezkręgowców typowych dla pogórza, a nawet gór. W Lesie Łagiewnickim ma stanowisko trzmiel tajgowy – relikt borealny, umieszczony w „Polskiej czerwonej księdze zwierząt”.
- ZPKWŁ
Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich chroni najcenniejszy przyrodniczo i najsilniej wyniesiony fragment Wzniesień Łódzkich. Nie byłoby tego urokliwego zakątka Polski środkowej gdyby nie rzeźbotwórcza działalność lądolodu w plejstocenie. Tutejsza rzeźba, wyjątkowo urozmaicona na tle sąsiednich obszarów nizinnych, została ukształtowana podczas zlodowacenia warty ok. 180-150 tys. lat temu. Wkraczający wówczas na te tereny lądolód skandynawski spiętrzył przed swym czołem ogromne masy osadów, głównie piasków, żwirów i glin. Usypane w ten sposób wzgórza, zwane morenami czołowymi, tworzą tzw. strefę krawędziową Wzniesień Łódzkich, zajmującą południową część Parku.
- ZPKWŁ
Formy ochrony przyrody
Na obszarze Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich, będącego jedną z powierzchniowych form ochrony przyrody możemy wyróżnić: 3 rezerwaty przyrody, 2 użytki ekologiczne, 2 zespoły przyrodniczo-krajobrazowe, 2 obszary Natura 2000, 1 stanowisko dokumentacyjne oraz szereg pomników przyrody.
- ZPKWŁ
