Profesor Seweryn Dziubałtowski urodził się 31 grudnia 1883 roku w Smardzewicach, zm. 23 sierpnia 1944 w Warszawie. Absolwent I Liceum Ogólnokształcące im. Jarosława Dąbrowskiego w Tomaszowie Mazowieckim.
W latach 1905 – 1907 pracował, jako wiejski nauczyciel w szkole w Chorzęcinie. Następnie odbył studia przyrodnicze w Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie, potem w latach 1913-1915 studiował w Neuchâtel, a w latach 1915-1916 odbył studia fitogeograficzne i paleobotaniczne w Zurychu. W 1915 r. został doktorem nauk przyrodniczych (praca Etude phytogeographique de la region de la Nida inferieure). W 1916 powrócił do Warszawy i podjął pracę, jako asystent Katedry Botaniki Ogólnej Uniwersytetu Warszawskiego. W 1920 objął Katedrę Botaniki Ogólnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Katedrą kierował do wybuchu wojny. W 1923 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1937 profesorem zwyczajnym. W roku akademickim 1924/1925, 1934/1935 i 1938/1939 pełnił funkcję dziekana Wydziału Leśnego, a w latach 1935-1938 prorektora SGGW. Od 1918 był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej Polskiej Akademii Umiejętności. W pracy naukowej zajmował się głównie badaniami fitogeograficznymi w Górach Świętokrzyskich i na ziemi sandomierskiej.
Był członkiem Państwowej Rady Ochrony Przyrody. W czasie okupacji hitlerowskiej włączył się w nurt tajnego nauczania akademickiego. Zginął trafiony odłamkiem granatu podczas powstania warszawskiego na Mokotowie. Po wojnie ekshumowany i przeniesiony na cmentarz w Smardzewicach.(PW)
