Jan Kochanowski urodził się 30 stycznia 1869 roku w majątku Rożenek nad rzeką Czarną, w rodzinie ziemiańskiej. Rodzina od strony ojca była spokrewniona przed wiekami z Janem Kochanowskim z Czarnolasu. Szkołę powszechną ukończył w Kielcach, a gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. W latach 1888-1892 był studentem Uniwersytetu Jagiellońskiego (prawo, literatura, archeologia), a w latach 1892-1894 kontynuował studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Tytuł kandydata nauk uzyskał na podstawie pracy O stosunkach włościańskich w Małopolsce XV wieku. Naukę kontynuował w Deutsches Historisches Institut w Rzymie. Od 1908 r. był wykładowcą historii średniowiecznej warszawskim Towarzystwie Kursów Naukowych, a 1919 r. został profesorem Uniwersytetu Warszawskiego i kierował Katedrą Historii Polski Wieków Średnich i Nauk Pomocniczych.
W roku akademickim 1920/21 był rektorem Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1928-1930 zasiadał w Sejmie z ramienia BBWR. Z przekonań był monarchistą. Jako historyk w tym czasie napisał: Codex Diplomaticus et Commemorationum Masoviae Generalia (1919), Kilka słów w sprawie teorji historycznoheraldycznej Dr. Fr. Piekosińskiego (1890), Kazimierz Wielki, zarys żywota i panowania (1899-1900), Witold, Wielki Książę Litewski (1900), O heraldyce czyli o znajomości herbownictwa (1902). Jego prawdziwą pasją naukową okazała się socjologia i historiozofia, uprawiana specyficznym i hermetycznym językiem. Jako historiozof i socjolog opublikował m.in.: Postęp ludzkości jako wyraz praw psychicznych rozwoju (1917) Polska w świetle psychiki własnej i obcej (1920) Wśród zagadnień naszej doby (1934). Kochanowski zmarł 6 października 1949 roku. Ostatnie lata życia, w wyniku skutków wojennego bombardowania, spędził jako kaleka. Jest pochowany w Cielądzu na ziemi rawskiej.(PW)
